Minder aandeelhouders, niet onderworpen worden aan de grillen van de beurs en verlost zijn van kwartaalcijferdwang. Dat zijn enkele voordelen van private equity die vaak worden genoemd. Een bedrijf dat in handen is van private equity (PE) kan de blik meer op de toekomst richten, wordt vaak gedacht. Maar is dat wel zo?

Ludovic Phalippou, hoogleraar financiële economie aan de universiteit van Oxford, heeft zo zijn twijfels, schrijft IEX Profs. Veel private equity-managers voelen namelijk de druk om op de route naar een beursexit de winst en omzet van het bedrijf te maximaliseren. Voor de langetermijnvooruitzichten van een bedrijf is dat niet per se goed. Want bij een exit stroomt het geld binnen bij PE-managers.

'Nieuwe kaste van PE-miljardairs'

Phalippou spreekt van absurde prestatiebeloningen. Zo werd er tussen 2006 en 2015 voor 230 miljard dollar aan bonussen en andere prestatiebeloningen uitgekeerd. Volgens hem is hierdoor een nieuwe kaste van PE-miljardairs ontstaan. Het Amerikaanse zakenblad Forbes telde er vorig jaar zeventien. In 2005 waren dat er nog maar drie.

Rendement gelijk aan beurs

Institutionele beleggers die de afgelopen jaren duizenden miljarden hebben belegd in PE, hadden hier weinig last van. Volgens Phalippou hebben private equity-beleggers gemiddeld 1,5 keer hun oorspronkelijke inleg aan rendement behaald. Dat komt neer op een keurige 11% per jaar; ongeveer evenveel als het rendement op de beurs.

De vraag is alleen hoe lang dat is vol te houden. Volgens Phalippou kun je niet zeggen dat bedrijven in handen van PE-partijen structureel beter worden gerund dan beursgenoteerde bedrijven. Dat betekent dat al het geld dat richting PE-managers vloeit, ergens anders wordt gemist; bijvoorbeeld voor investeringen of de belangenbehartiging van andere stakeholders.

Lees ook: De grootste kansen en risico's van private equity