Tot op een zekere leeftijd lijkt het verstandig om spaargeld netjes op een spaarrekening te laten staan. Immers wel zo veilig en bespaart een boel stress over aandelen of omvallende investeringsfondsen. Maar op een bepaalde leeftijd ga je verder kijken: is mijn spaargeld wel zo veilig? Waarom krijg ik zo weinig rente?

De vragen houden mij al een tijdje bezig. Er is zelfs een bescheiden zoektocht op touw gezet, om een investering te vinden die past bij mijn wensen en mijn te besteden vermogen. Het liefst is het een investering waar je plezier van kunt hebben, ook als er uiteindelijk geen rendement uit te halen valt.

De Amerikaanse vastgoedmarkt lonkt. Of specifieker: Een vakantiewoning aan de westkust van Noord-Amerika. Voor mij persoonlijk een fijne plek om vakantie te vieren en op het eerste gezicht een toegankelijke markt voor de kleine particulier door de lage huizenprijzen.

Mooie appartementen – condo’s – in luxueuze vakantieparken worden al voor 30.000 dollar aangeboden, omgerekend iets meer dan 23.000 euro. Geen geld.

Doen / niet doen
Is het echter wel zo verstandig om aan een dergelijk avontuur te beginnen? Ik vroeg het Taco Ulrich, directeur van Westplan Investors, een beleggingsmaatschappij gespecialiseerd in vooral verhuurd onroerend goed in de Verenigde Staten.

“Vakantiehuizen in parken hebben het voordeel dat het beheer door het park zelf wordt gedaan", zegt Ulrich. “Daar heeft u geen werk aan. De beheerder zorgt voor het onderhoud en kan eventuele huurinkomsten innen. Maar de eindverantwoordelijke bent u zelf. Is er in het park veel leegstand, waardoor er weinig inkomsten worden gegeneerd, dan kan dat problemen opleveren. Wordt een golfbaan immers niet goed onderhouden, dan komen golfers daar ook niet meer spelen.”

Ulrich wijst erop dat er voor vakantieparken niet alleen betaald moet worden voor het onderhoud van een huis, maar ook voor onder meer groenvoorzieningen, zwembaden en golfbanen. Kosten die aardig kunnen oplopen. “U moet echt in een goed park een huis kopen. En vakantiehuizen in goede parken zijn juist heel duur. Daar is immers geen leegstand en is het vastgoed redelijk waardevast.”

Ook het gebrek aan lokale kennis, maakt een investering in een Amerikaans vakantiehuis zeer risicovol. “Als u een huis wilt kopen in Miami, bent u al minstens drie jaar te laat. Automatisch moet u dan uitwijken naar plekken waar de huizenprijzen nog niet gestegen zijn en waar veel leegstand is. Maar waarom zijn de prijzen daar nog niet gestegen? Daarnaast zijn buitenkansjes juist te vinden buiten de parken.”

Te romantisch
Het idee klinkt romantisch, maar Ulrich raadt het af. Hij is geen voorstander van woningen die gebruikt worden als leisure en als investering. Het zijn twee verschillende belangen die niet met elkaar samengaan. “Helemaal niet in de Verenigde Staten. Bij een huisje in Limburg of in de Ardennen, kunt u er nog heen rijden als er iets aan de hand is, maar zelfs dan is er geen overzicht of de tuinman wel regelmatig langskomt. Totdat u tot uw knieën in het gras staat.”

“Vrienden van mij hebben een huis in Portugal. Daar zijn tot twee keer toe alle airco’s met grof geweld uit het huis gestolen. Alle leidingen waren stuk en water stroomde wekenlang weg. Goed voor de tuin natuurlijk, maar geld voor een borrel of een etentje heeft u niet meer.”

Heeft u goede connecties, bent u bekend met de stad en heeft u een Amerikaanse partner, dan kan een dergelijke investering volgens Ulrich lucratief zijn. In alle andere gevallen is het sterk af te raden. “Zoek het dichter bij huis of boek gewoonweg een vakantie. Dan zit u niet vast aan een complex dat niemand wil kopen.”