Jan van Duijvendijk is partner advocatuur bij Lexence Advocaten & Notarissen en vanaf vandaag columnist voor Participaties.nl. Jan zal maandelijks een column schrijven over het wel en wee van de vastgoedwereld. Welkom Jan en veel succes!

Deze maand was de MIPIM weer in Cannes. De Marché International des Professionnels d'Immobilier. In Cannes aan de Middellandse Zee. De zon scheen. En toch was het guur weer.

Wie in vastgoedfondsen is geïnteresseerd, wil weten wat de stand is van het Nederlandse vastgoed. Laat ik als verse columnist eens een beeld schetsen. Mijn perspectief is dat van een advocaat die alle denkbare contracten schrijft voor diverse gebiedsontwikkelaars en projectontwikkelaars. Op naar Cannes, om te zien wie we daar konden treffen, zowel binnen, in het Palais des Festivals et des Congrès, als daarbuiten, flanerend over de Boulevard de la Croisette.

Net werken
Meer dan 20.000 vastgoedmensen streken neer in Cannes. Wat ze daar doen? Je vraagt je het soms af. Ja, netwerken misschien. De oude grap: "net werken". Zwaar werk. Met de lunch op het strand een visje eten, glaasje wijn, tegenover het Hilton, of het Carlton, of het Martinez. Babbeltje maken met deze en gene. Maar hoeveel Nederlanders waren er eigenlijk? En hoeveel Nederlandse bedrijven hadden dit jaar eigenlijk een stand in het gebouw van de beurs?

Beste lezer, er waren dit jaar geen Nederlandse stands op de MIPIM. Geen. Nul. Zéro. Wat betekent dat? Guur weer. Er waren sombere verhalen te beluisteren. Winter in Cannes. Dat was in vroegere jaren bepaald anders. Toen waren er nog lachende gezichten op door de zon gebruinde koppen te zien, op het terras van Caffé Roma, waar een groot deel van de Nederlandse kolonie steevast kwam borrelen.

Grote jachten lagen voor anker in en buiten de haven; helikopters vlogen af en aan. Mooie ‘voitures’ reden heen en weer – of stonden stil in de hardnekkige files. Borrels, diners, ontbijten met champagne, besprenkelde lunches, feesten en partijen. Feesten? Bokkenbals, met een vrouw-man-verhouding van zeg 2 op 100.

Slemppartijen
Sommigen begonnen te zeggen dat je niet meer met goed fatsoen naar de MIPIM kon gaan. Slemppartijen; Sodom en Gomorra. Merkwaardig was ook dat in de avonden op vrijwel ieder kruispunt een auto stond, half op de stoep geparkeerd, het portier op een kiertje, met een vrouw erin. Stonden die allemaal op de Franse wegenwacht te wachten?

Toen kregen we de veranderingen. De Crisis was gekomen. En tot overmaat van ramp bleek een aantal van de vaste Nederlandse bezoekers hoofdrol- of bijrolspeler te zijn in bepaalde geruchtmakende Nederlandse vastgoedkwesties. Tuchtrechtelijk aangepakte notarissen; bepaalde corporatiedirecteuren; en mensen aan wie een bepaald boek leek te zijn gewijd. Wat was er toch met het Nederlandse vastgoed aan de hand? Veel Nederlandse bedrijven besloten geen stand meer te hebben of helemaal niet meer te gaan. Winter in Cannes.

Lente?
En toch gloort hoop. Dooi is voelbaar. Een nieuwe toekomst. Lente? Er waren immers wel degelijk Nederlanders in Cannes. Wordt er weer over de kern van de zaak gesproken? Over ontwikkelen van nieuwe projecten? Jazeker. Professionele vastgoedmensen die serieus nadenken over nieuwe wegen, nieuwe mogelijkheden. Er is het besef dat we niet meer kunnen werken zoals vroeger.

Creativiteit komt weer terug. Door de druk van de crisis zoekt men naar nieuwe bouworganisatievormen en ook naar verbeterde contractvormen. Al met al leidt dit tot verbetering in kwaliteit, in prijs, in duurzaamheid. En ten slotte: de verkoopsnelheid van woningen kan dan laag zijn, de leegstand van kantoren groot, maar er blijft altijd vraag naar vastgoed en vastgoedprojecten, nieuwbouw of herontwikkelingen. De lente is in Nederland!