Niet-beursgenoteerde markten, zoals private equity, vastgoed en infrastructuur, zijn populair onder professionele beleggers door de illiquiditeitspremie. De kans is echter groot dat in het verleden verdiende liquiditeitspremies niet representatief zijn voor toekomstige rendementen, zegt Paras Anand, CIO Aandelen Europa bij Fidelity International, tegen IEXProfs. 

"De onderliggende resultaten in private equity-portefeuilles kunnen sterk uiteenlopen, maar beleggers concentreren zich vaak op de interne rendementspercentages (IRR’s), die over het algemeen worden gladgestreken door de fondsen waarin ze zijn opgenomen. In de afgelopen tien jaar van algemeen stijgende markten hebben deze fondsen gezonde absolute rendementen gerealiseerd."

"De sterke kapitaalstroom richting private equity is dan ook niet verrassend. Die instroom is zelfs zo sterk geweest, dat private equity-fondsen momenteel bijna een biljoen dollar aan kapitaal nog niet hebben geïnvesteerd," aldus Anand.

Welk deel rendement komt van liquiditeitspremie?

Beleggers die vanwege de illiquiditeitspremie overwegen om in alternatieve beleggingen te stappen, moeten duidelijk nagaan welk deel van het rendement daadwerkelijk van de liquiditeitspremie komt, gaat Anand verder.

"Bij veel private equity-, infrastructuur- en vastgoedportefeuilles vormen schuldherstructurering en het verlengen van looptijden namelijk een belangrijk onderdeel van de behaalde rendementen. De obligatierendementen kunnen echter niet blijven dalen zoals in de afgelopen 30 jaar en private equity kan niet blijven vertrouwen op de inkomstenstroom als gevolg van het verlengen van schulden."

"De kans is dus groot dat de liquiditeitspremie die in het verleden is verdiend, niet representatief is voor toekomstige rendementen. Dit betekent twee dingen: ten eerste kan het lastiger blijken om delen van de met illiquide beleggingen behaalde rendementen ook in de toekomst te realiseren. Ten tweede is de liquiditeitspremie in deze categorie kleiner dan voorheen, want de instroom van de afgelopen jaren heeft de waarderingen doen oplopen."

Meer compensatie voor illiquiditeit

Intussen neemt in het bedrijfsleven het tempo van creatieve destructie toe. Nieuwe technologieën, een grotere keuze en gedaalde overstapkosten leiden tot snel veranderend klantgedrag. Daardoor is de kans groter dan ooit dat de concurrentiepositie, de prijsstellingsmacht en daarmee de intrinsieke waarde van een bedrijf grondig verandert, aldus Anand.

"Als de risico's voor langetermijnbeleggingen in die individuele bedrijven tegenwoordig groter zijn dan voorheen, zouden beleggers meer compensatie voor illiquiditeit moeten eisen, in plaats van minder. Dit lijkt mij een fundamentele inefficiëntie in de markt."

"Er is niets mis met het principe van langetermijnbeleggen, maar er is een reden waarom een liquiditeitspremie bestaat: simpel gezegd is instappen veel eenvoudiger dan uitstappen. Verschillende factoren hebben de afgelopen jaren bijgedragen aan de rendementen en daarmee de aantrekkingskracht van niet-genoteerde beleggingen."

Het risico bestaat echter dat veel van deze factoren eerder cyclisch dan structureel blijken te zijn, besluit hij.