Van de week een artikel in Elsevier gelezen over leegstand en waar dat nou het ergst is. Niet verrassend in de kleine dorpjes, maar ook in Amsterdam buiten de A-locaties gaat het hard. In het blad weg de Jan Evertsenstraat (west) als voorbeeld genomen. Daar kunnen de middenstanders de huur niet meer ophoesten en staan veel pandjes leeg.

Toen ik las dat de huur 2000 euro per maand was, snapte ik die middenstanders helemaal. Het kantoor van IEX zit in een bedrijfsverzamelgebouw langs de A-10, vlakbij Duivendrecht. Soms halen wij daar tussen de middag een broodje en ja, daar in het Duivendrechtse (of all places) winkelcentrum wordt het ook steeds leger. Waarom? Huurprijzen van 2000 euro per maand zijn ook geen uitzondering.  Dat zijn een hoop broodjes of bakjes vers fruit.

Wat nu als u in zo’n winkelcentrum heeft belegd? Hoe kan uw beheerder huurders aantrekken en vasthouden, want deze prijzen kunnen alleen ketens dus nog betalen. Om de winkelleegstand op te lossen, lijken de huren dus nog flink naar beneden te moeten komen. Of consumenten en verhuurders moeten genoegen willen nemen met een winkelcentrum met alleen maar dertien-in-een-dozijn-ketens.

Pop-up
Hmm, op lange termijn werkt dat ook niet. Het gaat juist om de mix van de dagelijkse boodschappen en leuke shops. Een oplossing die er met verhuurders in Amsterdam-west (in het artikel van Elsevier) is gevonden is staffelverhuur. Beginnende winkeliers betalen een lage huur en die stijgt naarmate zij langer open zijn. Een idee, maar wel voor de korte termijn.

Uit de CPB-cijfers van gisteren blijkt dat we nog wel even doorcrisissen, dus als de huren van kleine winkels te snel stijgen, zullen ze moeten verhuizen. Een ander idee is de pop-up-store. Dat zijn winkels die de lopende huurtermijn voor (meestal) een lager bedrag overnemen en uitzitten. Daarna verhuizen ze naar een ander pand. De huur die winkeleigenaren ontvangen is dus wel lager, maar het is beter dan niks.

Sommige van die pop-up-stores zijn geen aanwinst voor het aangezicht van een winkelstraat of –centrum. Ze doen vaak weinig aan aankleding omdat ze toch snel weer verhuizen. Ik kan me van jaren geleden een hele lelijke schoenenzaak herinneren op de Nieuwendijk in Amsterdam.

Geen gekke strategie
De producten die ze verkopen zijn in ieder geval vaak schoenen, boeken of kleding. Makkelijk te etaleren in ieder geval.  Maar ondertussen lijkt deze sector volwassen  te worden en komen er meer en meer successen en ook grote ketens die mee doen met deze trend. C&A en Microsoft doen ook al aan poppen en er zijn partijen, of liever platformen in de markt die zulke winkels aanbieden voor een week of langer.

Met pop-up-verhuur heeft u geen leegstand en komen de knaken in ieder geval binnen. Hoe lastig het momenteel om een winkelportefeuille te laten renderen, blijkt ook wel uit de cijfers van beursfonds Vastned.

Ja, ze zijn beursgenoteerd en daar schrijven we op Participaties niet echt over, maar het kan geen kwaad om te kijken hoe zij door de crisis komen. In ieder geval proberen ze al een tijdje alle winkels op niet-toplokaties kwijt te raken en alleen toplocaties met tophuurders aan te kopen. De praktijkvoorbeelden hierboven bewijzen dat dat geen gekke strategie is.