Bouwend Nederland (BN) stelt dat de grondprijzen onevenredig hard zijn gestegen. Hoewel de woningprijzen fors zijn gedaald, geldt dat niet voor de grondprijzen.

Een daling van 40 tot 50% van de grondprijzen is daarom zeer gewenst, stelt Joep Rats, directeur economische en verenigingszaken Bouwend Nederland. Met zijn verklaring anticipeert hij op het debat vandaag in de Tweede Kamer over het in april verschenen rapport van de Tijdelijke Commissie Huizenprijzen.

‘De prijsstijging van woningen was in de periode 1995-2002 sterker dan de stijging van de bouwkosten. Echter, die prijsstijging is voornamelijk toe te schrijven aan de grondprijzen, die in die periode met 400% zijn gestegen. De bouwkosten stegen met 60%. Het aandeel van de grondprijs in de prijs van een nieuwe koopwoning steeg gemiddeld van 13 naar 31%. De daling van de woningprijzen is op dit moment zo'n 20%.’

De kosten van de bouw van woningen bieden volgens Rats echter weinig ruimte: materiaal- en arbeidskosten zijn weinig flexibel. ‘Wil je serieus kijken naar de prijzen van nieuwbouwwoningen, moet je dus uitwijken naar andere variabelen, zoals de grondprijzen. Grondprijzen zouden 40 tot 50% omlaag moeten, omdat hun prijstoename onevenredig is geweest.’

Bouwend Nederland stelt ook dat het aandeel van de publieke kosten in de woningmarkt is te hoog en omlaag moet worden gebracht. Zo wil BN dat de bouwleges worden afgeschaft. ‘De gemeentelijke afdelingen bouw- en woningtoezicht gaan te weinig mee op de golven van de economie. Het kan niet zo zijn dat die afdelingen door de opbrengsten van de leges in stand worden gehouden. Het middel is dan een doel geworden’, aldus Rats.

Eerder deed Friso de Zeeuw, praktijkhoogleraar Gebiedsontwikkeling TU Delft en directeur Nieuwe Markten bij Bouwfonds Ontwikkeling, al de oproep om 'een einde te maken aan dit drama van goede bedoelingen. ‘Het is tijd om te ontslakken. De optelsom van beleidsnota's, verordeningen en gedetailleerde (bestemming)plannen zitten broodnodige investeringen vaak in de weg. Vooral als ze star en bureaucratisch worden toegepast. In de tijd voor de crisis konden wij ons dat al eigenlijk niet meer veroorloven, maar nu helemaal niet meer.’